We zitten midden in de Stille Week voor Pasen. Verlang jij er ook naar om stil te worden? Om aan te komen in je binnenste Heiligdom en weer te ontmoeten wat voor jou essentieel is? Een plek waar je hoe dan ook veilig bent, in deze roerige tijden.
Zovelen schrijven over hoe we in deze tijd losraken van onze ziel, van onze bezieling. Andere zaken die belangrijk lijken nemen het over, en iets in ons vervlakt. Ik kan vele voorbeelden noemen, maar in ieders leven is er iets anders op de voorgrond dat afhoudt van wat je bezield. Dus observeer je eigen leven en kijk waar de leegte zich van je meester maakt, waar een dag onvervuld lijkt of een ontmoeting niet brengt wat je verlangt. En observeer ook wat je vervuld, een eerste bloemknop, een prachtig concert, een knuffel van een kind, een schaterlach van een vrouw, een geïnspireerd verhaal, een gloed in een schilderij. Er zijn zoveel vormen om de ziel te roepen, er zijn zoveel wenken van het leven om je te roepen.
Dat heb ik als ik in een huisje van een vriend mag vertoeven, twee dagen lang in het bos, er is niks wat me afleidt, behalve mijn gedachten. Dan komt na uren stilte en uren wandelen en uren mijmeren de sprankeling weer tevoorschijn: waarom doe ik het werk ook alweer wat ik nu doe? Naast al het dagelijkse werk verlies ik de passie van mijn ziel wel eens uit het oog. Deze twee dagen geven weer nieuwe impulsen en nieuwe energie, de bevlogenheid is weer voelbaar. Dan weet ik weer waar ik heen ga, alles valt samen, het krijgt samenhang en zin.
Je ziel roept je en het leven wenkt je, je lijf geeft signalen af. Als je dan luistert, vraagt het om antwoord. Om een keuze.
Maria de Groot vertelt over de wegen naar de innerlijke ruimte. Meestal kom je er niet zo maar. Heb je bepaalde routes te nemen om er te komen. De eerste route of laag is vaak weerstand. Weerstand dat voortkomt uit loyaliteit naar iets of iemand, weerstand omdat er nog zoveel moet gebeuren, weerstand omdat je dan vaak ook andere emoties tegenkomt die een laag dieper liggen.
Na de eerste laag van weerstand komt er een laag van onrust en spanning, dat vraagt verduren, erbij blijven. Je kunt de onrust en spanning ook uit je schudden, zingen of wandelen. Daarna komt de laag van de gevoelens. Iets wat vergeten was en is blijven liggen, vraagt om aandacht. Een snik, een zucht, een schaterlach, schurende rouw, gemis, een diep verlangen. Soms vraagt het ook om een getuige, delen kan heel heilzaam zijn. Als is aangenomen wat ‘ even weg was gelegd’ dan daalt er een diepere stilte neer en kom je een laag dieper. Je komt al aan in je Heilige Ruimte.
Pasen vertelt over de route om bij het licht te komen, de grotere ruimte. Door de nacht naar het licht.
Heilige Ruimte vraagt ook holding, houvast. Zoals een heiligdom muren heeft en geschilderde ramen, een altaar en heilige grond, waarbinnen de Stilte bedding krijgt. Zo heeft jouw heilige ruimte houvast nodig. Jouw lijf als een tempel. Jouw lijf ontspannen en leeg maken, en de kracht en omhulling ervan voelen. De grond voelen waarop je zit. De kaars zien die voor je staat. Het neuriën van een gebed of een mantra. Het zijn vormen van holding waar de ruimte in kan ontstaan, zodat jij aanwezig kunt zijn, waar je heiligdom voelbaar wordt. Waarin je jezelf welkom heet, de stilte welkom heet.
De Stille week is als een Heilige Ruimte in tijd. Al eeuwen gaan onze voorouders ons voor in deze gang en rituelen voor Pasen. En in deze week met ons over de hele wereld zijn er velen die bewust stil staan bij deze week. Laat dat een holding voor je zijn, degenen achter je en degenen om je heen ver weg en dichtbij. Er ontstaat een veld.
Stilte..
Zuchten..
Thuis komen. Bij jezelf.
In die grotere ruimte die je ook verbindt met het grotere.
Als ik mijn Heilige Ruimte open, als ik mijn binnentuin binnen wandel en het Mysterie, de grote liefde (soms schoorvoetend) toelaat, dan komt er ineens ruimte om te durven omdraaien, om om te keren.. en voorzichtig naar nieuw perspectief te kunnen kijken.
‘ Ik luister, luister naar deze stem die mij draagt en vernieuwt. Wat ik ook doe en waar ik ook ben, als ik inkeer tot deze plaats, is zij daar die alles heeft opgemerkt en met mij en tot mij spreekt.’ (Maria de Groot) .
Stilte wens ik je toe, je te openen voor de Liefde
en de fluistering in je eigen hart.
Judith Mirjam
